سران آمريكا ، شوروي و انگلستان اول دسامبر سال 1943 ( ۱۱ آذر ۱۳۲۲ خورشیدی )به مذاكرات مهم چهار روزه خود در تهران پايان دادند . آنان ژنرال دوگل رهبر فرانسه آزاد را به اين كنفرانس دعوت نكرده بودند زيرا كه ميان دوگل و چرچيل صميميت قلبي وجود نداشت. دوگل سال بعد ، در آذر ماه ، به تنهایی از
تهران و مسكو ديدن كرد .
در كنفرانس تهران ، رهبران آمريكا و انگلستان تسليم نظر استالين شدند كه در ماه مه آينده در غرب، يك جبهه زميني مشترك بر ضد آلمان به وجود آورند تا از فشار آلمان در جبهه شرق ( شوروي)كاسته شود . اصرارچرچيل به تقسيم آلمان پس از جنگ و دادن قسمتي از آن به لهستان پذيرفته شد و با خواست استالين كه اسلاوهاي اروپا ( ازلهستان تا يوگوسلاوي) در حيطه نفوذ شوروي قرار گيرند موافقت شد و استالين به روزولت قول داد كه پس از پايان كار آلمان، در خاور دور برضد ژاپن وارد جنگ شود تا بارجنگي آمريكا در آن منطقه كاهش يابد.
« تاريخ » نشان داد كه اجراي آن قسمت از تصميمات كنفرانس تهران كه مربوط به منطقه اسلاو نشين بود ، پس از جنگ با كارشكني آمريكا و انگلستان رو به رو شد و چرچيل شوروي را كشور« پشت پرده آهنين» لقب داد و ترومن تصميم به محاصره و در قفس انداختن آن گرفت ، يوگوسلاوي را تحريك به خروج از دائره نفود استالين كردند و به اين سان جنگ سرد دوبلوك آغاز شد و بر ضد هم دست به تشكيل اتحاديه هاي نظامي زدند و جنگهاي منطقه اي راه انداختند و اين ماجرا 45 سال طول كشيد كه سرانجام با كمك شواردنادزه وزير امورخارجه دولت گورباچف به سود غرب پايان يافت و نه تنها بلوك شرق بلكه شوروي هم از ميان رفت و اينك دولتهاي «كشورهاي سابق بلوك شرق و برخي ازاعضاي شوروي منحله » در آرزوي پيوستن به اتحاديه اروپا و ناتو هستند!.