ايجاد امپراتوري ايران به دست كورش بزرگ
کوروش بزرگ با همكاري ايرانيان به ويژه پارسيان و مادها ( كردها،لرها و آذري ها ) تمام مناطق ايراني نشين را يكپارچه نمود ، همكاري كه در اکتبر 559 پیش از میلاد آغاز گرديد و کشور يكپارچه ایران را با یک دولت مرکزی نیرومند ،در سرزمینی که سه قوم بزرگ ایرانی: پارس، پارت و ماد و اقوام كوچكتري همانند ارمنيان ،سغديان،سيت ها،كادوسي ها،تالش ها،كاسي ها و بازماندگان هيتاني و ميتاني ها و ... سکونت و دولت های محلی کوچکی داشتند .
(پيش از ورود آريايي ها به ايران تمدن هاي ديگري كه مردم بومي ايران بودند در ايران سكنا داشتند كه از مهمترين آنها تمدن هاي ساكن در ايلام ،انشان و ايذه ،خوزي ها ،اورامانات،سيلك كاشان،حسنلو اروميه ، شادياخ نيشابور، ميمند كرمان ومهمترين آنها تمدن جيرفت كه مدرن ترين و داراي كهنترين الفباي جهان كه هنوز رمزگشايي نگرديده،بودند كه با ورورد آريايي ها در حدود 3200 سال پيش با آريايي ها در آميختند).
كورش بزرگ با یکپارچه نمودن اين اقوام،امپراتوري نيرومندي با درفش (پرچم)،آرتش و سيستم حكومتي يكپارچه اي به وجود آورد كه براي نخستين بار در اين سرزمين شكل گرفته بود و دست به اصلاحات و آباداني در كشور و ايجاد سيستم آبياري ملي و محلي ،ايجاد ادارجات حكومتي همانند بريد (پست ) و جاده سازي ، سرشماري،نظام مند ساختن قوانين حقوق و دستمزد ،مرخصي و مرخصي زايمان و شيردهي براي زنان،ايجاد كتابخانه و سد سازي و ايجاد نيروي درياي و سيستم كشتي راني تجاري ،مرزباني و ايجاد نظم همگاني در شهرها و روستاها و جاده ها و تشكيل دواير مالياتي و نظام مند كردن سيستم حكومت داري و درآمد ملي،افزايش رفاه همگاني بر اثر نظم دهي در سيستم آبرساني كشاورزي و سد سازي و قانون مند شدن ماليات ها و امنيت ،كاهش تعرض اقوام و همسايگان بيابان گرد كوچك و ترس همسايگان بزرگ از زياده خواهي در ايران ، بخشي از دستاوردهاي ايجاد اين امپراتوري يكپارچه و نيرومند بود.
امپراتوري كه شامل ايران امروزي،افغانستان،تاجيكستان،تركمنستان،ازبكستان،بخش هايي از قزاقستان،قرقيزستان و بخش كوچكي از چين امروزي،شمال و غرب پاكستان تا كناره غربي رود سند،جمهوري آذربايجان (آران)،ارمنستان،گرجستان و قفقاز شمالي ،شبه جزيره كريمه در اوكراين امروزي و كرانه جنوبي درياي سياه ،شرق تركيه،شمال و غرب عراق تا ميان رودان (بين النهرين) ،شمال سوريه و تا كرانه درياي مديترانه،كرانه جنوبي درياي پارس (خليج فارس) و درياي مكران (درياي عمان) بود و مستعمرات شامات و فلسطين و شمال مصر و ليبي و سودان و يمن را نيز شامل مي گرديد.
کوروش بزرگ در طي 20 سال تلاش خستگي ناپذيرموفق گرديد تا سرزمین هایی را که كشورهاي ديگر در زمان چند دستگي ايرانيان ، از ايران جدا كرده بودند ، بازپس بگیرد و آخرین آنها امپراتوری ستمگر بابل بود که کوروش 12 اکتبر 539 پيش از ميلاد پایتخت آن را گشود.
امروز نيز تنها راه سربلندي ايرانيان يكپارچگي ملي و نيرومندي و پيشرفت ايرانيان و احترام به خواست يكايك ايرانيان است،تا دشمنان جاودان اين خاك چشم طمع از آب و خاك و منايع اين سرزمين بردارند،راهي كه دشمن به خوبي از آن آگاه است و دائما در حال ايجاد تفرقه و دشمني از راه قوم گرايي و اختلافات مذهبيست. برماست كه هوشيار باشيم و به راه واپسگرايي و در نتيجه وابستگي و عقب ماندگي نرويم.
پاينده ايران