16 ازدیبهشت سال 1350 خورشیدی ، امیر عباس هویدا ، طی سخنانی در جلسه غیر علنی حزب ایران نوین و در پاسخ به پرسش حاضرین درباره مسئله  جدایی بحرین ( نام باستانی بحرین اسپندگان می باشد ) گفت:

"بحرین به مثابه یکی از دختران ما بود که این دختر شوهر کرد و رفت و چون عضوی از خانواده ما بوده باید به مانند بزرگ هر خانواده از او پشتیبانی کنیم و خواهیم کرد "

محمد رضا شاه در کنفرانسی مطبوعاتی در هند و در پاسخ به این پرسش که تکلیف بحرین پس از خروج انگلستان چه خواهد شد؟ به این جمله اکتفا کرد که : تکلیف بحرین در یک رفراندم ( پرسش همگانی ) مشخص خواهد گردید ، اما این همه پرسی تنها در بحرین و نه در تمام ایران برگذار گردید ، آنهم به سرپرستی انگلستان !!! و با شرکت مهاجرین عرب تباری که از عربستان به بحرین کوچانده شده بودند!!!

به هر روی خیانت محمد رضا شاه و هویدا در این جدایی تلخ آشکار گردید ، خیانتی که بر خلاف سوگندشان برای نگاهبانی از یکپارچگی کشور خورده بودند .

هر چند که هویدا در زمان جدایی بحرین و پس از تایید وی ، در مجلس شورای ملی و توسط حزب پان ایرانیست استیضاح گردید ، اما عوامل نوکر بیگانه حاضر در مجلس از برکناری وی جلو گیری کردند. پس از انقلاب و در سال 1358 خورشیدی به علت همین خیانت نیز محاکمه و محکوم به اعدام گردید و زمانه انتقام ایرانیان را از خائن به میهن گرفت ( درسی که همیشه تکرار شده است و خوشا به حال آنانی که از این رویدادها پند بگیرند ) ، اما آب رفته به جوی باز نگشت و دختر به مام میهن باز نگشت، هرچند که در باور هیچ ایرانی، بحرین کشوری مستقل نیست و همچنان استان چهاردهم ایران می باشد.

تاریخ درسی است برای خردمندان ، امروز باید ایرانیان هوشمند باشند و از تاریخ درس بگیرند و نگذارند تاریخ تلخ تکرار گردد ، بلکه با نگاه به تاریخ باشکوه ایران و با یکدلی و عشق به ایران می توان، ایرانی دوباره باشکوه ، پیشرفته و سربلندی در همه زمینه ها ساخت همانگونه که پیش از این بود.