خشم ايران نسبت به هفت كشور عربی منطقه خليج فارس كه از 17 دی ماه سال 1354 (هفتم ژانويه 1976) آغاز شده بود ۲۴ دی ماه به اوج خود رسيد و بعدا هم ادامه يافت. اين برانگيخته شدن احساسات و واکنش افكار عمومی ايرانيان پس از نام گذاری يك سرويس خبری به نام خبرگزاری خليج ع رب ی!!! صورت گرفته بود كه متعاقب آن دولت ايران سفيران خود را از اين كشورها فراخواند و در نشست اين سفيران در تهران اين نام گذاری يك دسيسه تازه اعلام شد و اخطار گرديد كه احدی حق ندارد نام دو هزار و پانصد ساله خليج فارس را تغيير دهد. حساسيت و واکنش ايرانيان نسبت به نام تاريخی خليج فارس از آن زمان ادامه داشته است.
مفسر راديو دولتی ايران در همان روز اين اقدام ضد تاريخی و ضد فرهنگی را تحريك ايران به دست شماری از حاكمان عربی، طبق نقشه و سياست دولت های خارج از منطقه خواند و از اين حاكمان خواست كه فريب دولت های دوردست را نخورند و با آتش بازی نكنند.
مرور زمان نشان داده است که اين تحريكات همچنان ادامه دارد. بااينکه دولت و رسانه های آمريکا، حتی يکبار جز خليج فارس لفظ ديگری بکار نبرده اند جورج دبليو بوش رئيس جمهور وقت ايالات متحده در آخرين نطق سالانه خود در اين مقام در 28 ژانويه 2008گفته بود: آمريكا با آنهايی كه (اشاره به دولت ايران) نيروهای نظامی مارا تهديد كنند برخورد خواهد كرد، و ما در كنار متحدان خود در خليج فارس خواهيم ايستاد و از منافع حياتی خود در منطقه خليج فارس دفاع خواهيم كرد، و جمله آخر او تكرار دكترين كارتر در 28 سال پيش از آن بود (استقرار نظامی در خليج فارس و حضور در منطقه). رسانه هاي آمريكا اين قسمت از نطق بوش را اخطار به دولت ايران تلقی كرده بودند که حتی به خاطر تغيير يک نام ولو بطور غير رسمي [نام خليج فارس] شيخ نشينها و دولتهای منطقه را تهديد می کند.