شاه عباس در حال پذیرایی از میهمانان
29 دی ماه سال 1017 خورشیدی برابر با 19 ژانويه سال 1629 میلادی ، سالروز درگذشت شاه عباس يکم در اشرف (بهشهر) می باشد، جسد وی در حرم حبيب بن موسی در مشهد كاشان دفن شد. (شاه عباس در 8 بهمن سال 944 خورشیدی برابر با 27 ژانويه سال 1556 میلادی به دنيا آمد).
پس از انقراض ساسانيان، شاه عباس نخستين زمامدار ايرانی بود كه قدرت را به طور كامل در پايتخت متمركز ساخت و مرزهای ايران را به خطوط عهد باستان نزديك كرد و ايران بار ديگر دارای يك نيروی دريايی موثر شد و با كشور های دوردست مناسبات سياسی و بازرگانی برابر برقرار ساخت و دست به عمران و آبادانی زد. وی اصفهان را پايتخت كرد و به صورت زيباترين شهر جهان آن زمان در آورد. امنيت راه های ارتباطی را تامين و كاروانسراهای متعدد برای تسهيل حمل و نقل ايجاد، و ميهن را داراي يك ارتش ملی كرد كه سربازان آن از ميان همه مردم انتخاب می شدند، نه افراد چند ايل. مورخان اروپايی وی را در مقايسه با سران ايران عهد باستان؛ از نظر اقتدار برابر با داريوش بزرگ و از لحاظ كشور داری و ايجاد امنيت و تاسيس يك نطام قضايی خوب مساوی با خسرو انوشيروان نوشته اند. شاه عباس به دليل باز شدن پای اروپائيان به آب های مشرق زمين، نسبت به امنيت خليج فارس بسيار حساس بود. عيب او بمانند ساير سران صفويه تا اواخر قاجاريه كم توجهی به ادبيات بود.